انوره دو بالزاک نویسنده‌ نامدار فرانسوی و پیشوای مکتب رئالیسم اجتماعی در ادبیات است.

اسکار وایلد نویسنده شهیر ایزلندی در باره او میگوید:
«قرن نوزدهم، آنطور که ما می‌شناسیم، در مجموع اختراع بالزاک است.»

انوره دو بالزاک متولد ۲۰ مه ۱۷۹۹ و درگذشتهٔ ۱۸ اوت ۱۸۵۰ و خالق مجموعه «کمدی انسانی» ( حدود ۹۰ رمان و داستان کوتاه) است.

توصیفات دقیق و گیرا از فضای حوادث و تحلیل نازک‌بینانه روحیات شخصیت‌های داستان بالزاک را به یکی از شناخته‌شده‌ترین و تأثیرگذارترین رمان‌نویسان دو قرن اخیر تبدیل کرده‌است.

انوره دو بالزاک یکی از پرکارترین نویسندگان دنیاست.

وی در طول عمر نسبتاً کوتاهش بیش از صد مقاله، رمان و نمایشنامه به رشته تحریر درآورد.

تعدادی از داستان‌های بالزاک به فارسی ترجمه شده‌اند، از جمله:

شوان‌ها (۱۸۲۹)

گوبسک رباخوار (۱۸۳۰)

چرم ساغری (۱۸۳۱)

شاهکار گمنام (۱۸۳۱) (مجموعه داستان)

سرهنگ شابر (۱۸۳۲) (مجموعه داستان)

اورژنی گرانده (۱۸۳۳)

عشق کیمیاگر (در جستجوی مطلق) (۱۸۳۴)

مادام دولاشانتری (۱۸۳۴)

دختر چشم طلایی (۱۸۳۵)

باباگوریو (۱۸۳۵)

زنبق دره (۱۸۳۶)

پیردختر (۱۸۳۶)

سزار بیروتو (۱۸۳۷)

خاطرات یک کشیش دهکده (۱۸۳۹)

اورسولا میرو (۱۸۴۱)

گوسفند سیاه (۱۸۴۲)

زن سی ساله (۱۸۴۲)

آرزوهای بربادرفته (۱۸۳۷–۱۸۴۳)

دخترعمو بت (۱۸۴۶)

پسرعمو پونس (۱۸۴۷)

فرازونشیب زندگی بدکاران (۱۸۴۷)

https://t.me/joinchat/AAAAAEJWF_mLb3CBQDKi4Q